Çiftçiler kaderine terk edildi!

Akademik Oda ziyaretlerimiz sürüyor. Ziraat Mühendisleri Odasının kapısını çaldığımızda Başkan Fevzi Çakmak öncelikle bize teşekkürlerini sunuyor;

“Gerçekten akademik odalara önem veren sayılı yayın organlarından olduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum, bizim sesimiz oluyorsunuz.”

Bu güzel motivasyonun ardından geliyoruz sorunlara. Bizde sorun biter mi, bitmez!

Odalar, kentimizin sorunları üzerine, bilimsel verilere dayanarak yol göstermeleri itibariyle birçok noktada koruyucu kalkan görevi görüyor. Gerekli durumlarda fikirlerine ihtiyaç duyulan önemli bir kanal. Ayrıca bünyesinde toplanan her alandan meslek mensubunun da haklarını gözeten bir çatı olduğu için önem arz ediyor.

Ziraat Mühendisleri Odasına bağlı yaklaşık 2 bin üye bulunuyor Bursa’da. Üye olmayan da belki iki katı meslektaşlarının olduğunu söylüyor Fevzi Başkan. Kamu çalışanlarnının ise üye olma zorunluluğu yokmuş.

Üye olduğu halde odaya uğramayanlara da sitem eden Çakmak, sadece zorunlu olduğu için üye olunduğundan bahsediyor. Tabii buradaki en büyük sıkıntının maddi kaynaklı olduğunu görüyoruz. Çakmak durumu şöyle açıklıyor;

“Pandemi döneminde öyle bir zaman geldi ki iki çalışanımızın ücretinin ödeyemez olduk. Ne yaptık ettik, mağdur etmedik. Emeklilerden, engellilerden, işsizlerden aidat almıyoruz. Aidat toplama oranımız yüzde 40’larda. Dolayısıyla odanın giderleri karşılanamıyor. Ek gelirler yaratılmaya çalışılıyor. Ama biz her şeye rağmen mücadelemize devam ediyoruz tarıma dair, mesleğe dair, meslektaşa dair…”

En alışılagelen fakat can sıkan sorun da akademik odaların ‘muhalefet’ olarak lanse edilmesi…

Odaların bilime dayalı gerçekleri vatandaşla paylaşmaları bazı sıkıntıları göz önüne çıkartıyor. Ama bu çoğu zaman istenmiyor. Çünkü, “Gerçeklerle yüzleşmek istemiyorlar. Böyle olunca da hep susturulmak ve kapatılmak istendik. Meslek örgütleri kapatılamaz. Biz yönetim olarak hiçbir zaman siyaset konuşmayız. Benim yönetim kurulum 14 kişi. Her biri de farklı görüşten. Biz bir amaç doğrultusunda bir aradayız. Ülkenin temel ilkeleri doğrultusunda meslek, meslektaş ve tarım bizim amacımız. Burada kimse siyaset yapmaz ama bizi hep siyasetle suçlarlar” şeklinde ifade ediyor durumu Çakmak.

***

Bütün sorunların temelini kazıdığımızda iki şeye rastlarız; ahlak ve eğitim! Ahlak yapısını değiştirmek zordur. Ama eğitim devreye girdiğinde; insana bilgi sağlamanın yanında inanç ve değer yargılarında da etkili olur. Kişilerin her açıdan hayata bakışını değiştirebilir.

Burada da sorunun en büyüğü eğitimle başlıyor. Rakamlara baktığımızda;

Ülkemizde 46-47 tane ziraat fakültesi var. Her yıl yaklaşık 5 bin mezun veriyoruz. Ve 30-35 bin ziraat mühendisi iş arar durumda. Toplamda da 150 bin civarında da ziraat mühendisin olduğu bir ülkede yaşıyoruz. Bunun 30 bin civarı emekli. 120 bin civarı çalışabilecek olan…

Fakat her yıl 5 bin mezun verirken, devlet 1-2 yılda bir Tarım Bakanlığına 300-500 tane eleman alıyor. Peki ya geriye kalanlar?

“Özel sektörde iş bulan arkadaşlarımızın büyük bir bölümü ne yazık ki mesleğinin dışında işlerde çalışmak zorunda kalıyor. Bir ara öğretmenlik hakkı tanınmıştı. Şu an birçok meslektaşım öğretmenlik yapıyor. Çok üzülüyorum hem ülkenin kaynaklarına yazık hem de o meslektaşımın emeğine yazık. Ailesinin bir umutla harcadığı paraya, zamana yazık. Neden herkes 4 yıllık üniversite mezunu olmak zorunda? Ben bir musluk tamircisi, bir sıva ustası bulamıyorum. İnanın bizden daha çok kazanıyor bu meslekten insanlar. Bu sadece bizim mesleğimize özgü değil. Doğru politikalar uygulansa benim meslektaşım boşta kalmaz” şeklinde açıklama yapan Çakmak, önemli bir noktaya daha değiniyor;

“Biz, ziraat mühendisiyle çiftçiyi buluşturmak yerine, çiftçiyi kaderine terk ediyoruz; mühendisi de işsiz bırakıyoruz. Tarım danışmanlarımız var.”

***

Nedir tarım danışmanı?

‘Ziraat odalarında, sivil toplum örgütlerinde, tarımsal danışmanlık şirketlerinde danışmanlık hizmeti üzerine çalışan kişi’ olarak tanımlanıyor.

Tarım danışmanları, yönetmeliklerde belirtilen hükümler doğrultusunda sertifikalandırılıyor.

Özetle; danışmanlar çiftçiyle beraber topraktan çatala kadar gelişen süreci planlıyor. Bu kişilere devlet yıllık 72 bin ücretle destekleme veriyor. Tabii vergiler hariç. Aya böldüğümüzde, kesintilerle beraber düşen rakamlar çok düşük. Ama etkileri ve çıktıları oldukça fazla.

Tarım danışmanlığıyla alakalı şöyle bir örnek veriyor Fevzi Başkan;

“Biz 6 milyon hektar buğday ekiyoruz. 1 hektara 200-250 kg civarında buğday atılır. Sadece buğdayda 1-2 kilo bile tasarruf ettirse o danışman… Korkunç ilaç ve gereğinden fazla gübre kullanılıyor. Hem bunları hem de sulama programının bilinçli ve planlı yapılması halinde benim meslektaşım devletin ona verdiğinin kat be kat fazlasını bu devlete döviz olarak çıkartır. Artı, çiftçiye de tasarruf ettirir. Bir yandan daha az gübre, ilaç kullanımı; daha az su tüketimiyle doğaya da daha az zarar veren bir tarım sektörü ortaya çıkar.”

Eğitimin niteliği, kontenjan ile istihdam oranının paralel yürümemesi, sıkıntıların doğmasına ilk sebep. Devamında da izlenmesi elzem politikaların yerinde ve sağlıklı yürümemesi o sorunların başka sıkıntılar doğurup büyümesine sebep oluyor. Böylelikle sistem sekteye uğruyor. Buna her alanda, her meslek gurubunda maruz kalmak kaçınılmaz oldu…

***

Son olarak bir başka meseleye daha değiniyor Çakmak; tarımsal ilaç bayileri!

“Bakın ilaç bayilerimiz var. Çiftçiyle direkt kontak halinde. Çiftçinin sorunlarına göre ilaç önerileri veren ve onlara danışmanlık yapan benim meslektaşımdır aslında. Şimdi kimyagerlere, eczacılara, veterinerlere, orman mühendislerine, orman enstitü mühendislerine ilaç bayisi açma yetkisi verildi. Düşünsenize, eczacı tarımsal ilaç satacak.”

Eskiden marketi, manavı, kasabı, süthanesi ayrıydı. Şimdi büyük marketlere girdiğimizde görüyoruz ki; manavı, kasabı, süt ürünleri, yerine göre ilacı, kılık kıyafeti ve hatta kitabı defteri tek bir yerde görmek mümkün.

Bu da dengelerin şaştığını gösteren bir başka örnek…

NÖBETÇİ GAZETE: GÖZDE ŞAHİN

Haber kaynağına ulaşmak için lütfen TIKLAYINIZ.