Ziraat Mühendisleri Odası Başkanı Gökhan Günaydın, biyoyakıt üretiminin sonuçları ve Türkiye‘deki duruma ilişkin sorularımızı yanıtladı.

- Gıda temelli biyoyakıt üretiminin sonuçlarının kitlesel açlığa yol açtığı şeklinde değerlendirmeler hakkında ne düşünüyorsunuz, son dönemde ortaya çıkan krizlerin bir de bu yönüyle ele alınması mümkün müdür?

- Dünya geneli için mümkündür. Çünkü tüm dünyada fosil yakıtların kullanımının belirli bir süre sonra sürdürülemeyeceğine ilişkin hesaplamalar var. Dolayısıyla yenilenebilir enerji kaynaklarına dönme gereği ortada. Hem AB hem de ABD çevre ülkelerde biyoyakıt üretimini sağlayarak burada üretilen yakıtın kendi ülkelerine transferine yönelik bir sistem kurmaya çalışıyor. Bu özellikle çevre ülkelerde gıdaya ayrılan alanların azalmasına ve biyoyakıt alanlarının artmasına neden oluyor. Bu da, merkez ülke enerji talebi için çevre ülke insanının aç kalma riskini arttırıyor. Dünya için böyle... Türkiye için bu boyutta bir tehlike görmüyorum. Çünkü Türkiye‘de uygulanan yanlış politikalar nedeniyle tarım alanlarının önemli bir bölümü boş. Hem gıda hem biyoyakıt için tarımsal üretim gerçekleştirilebilir. Ancak, verili üretim desem yokluğu ve üretim planlaması yetersizliği sürerse, boş alanların kullanılması yerine daha verimli alanların biyoyakıt üretiminde kullanılması gündeme gelebilir ki bu kötü olur. Böyle bir olasılık da var.

- Bu konuda Türkiye‘deki gelişmeler nelerdir, gidişat ne yönde?

- Türkiye‘de planlı bir gelişme yok. Biyoyakıt tesisleri sözleşmelerle alanlarını genişletmeye çalışıyor. Bunu Trakya‘da yapıyorlar, İç Anadolu‘da yapıyorlar, vs. Firmanın isteğine, talebine göre şekilleniyor. Dikkat çekmek istediğim tehlike de burada zaten. Bu işi yalnızca firmanın taleplerine göre ayarlarsanız, sonuçlan olumsuz olur. Ama ülkesel bazda planlar yaparak, belli alanları tahsis edebilirseniz, örneğin Sivas‘ta, Konya‘daki boş alanlar gibi, o zaman anlamlı sonuçlar elde edilebilir.